deli gibi dizi izlemek...

geçenlerde arkadaşa dizi tavsiyesinde bulunacaktım...bi saydım şu an izlemeye başladığım ve yarım bıraktığım dizileri... hiiiiiii

eveet bu da ayran gönüllülüğün bi çeşidi sanırım...

1-Pinokyo
2-Birth of a beauty
3-Pride&prejudice
4-Miseng
5-Mr.Back
6-Absolute boyfriend
7-My Lovely Girl
8-Modern Farmer
9-King of highschool
10-It's ok that's love
11- vs vs daha gider.....

sanırım aşırı depresyondan oluyo bütün bunlar.aslında vakit yok ama düşününce de kafa dağıtmalık diye daldan dala atlamışım.şimdi ise kafayı showlara taktım.

arada anime de izliyorum..
kitaaaaataaap bi kaç sayfa okuyorum günlük. ehe :(

bunlarla ilgili post yazmayı da düşünüyorum tabi gücüm yeterse....

hayallerini bir kenara koyduğu zaman büyümüş mü oluyor insan?
bir anda kendini hiç hayal etmediği bi yerde "hayırlısı"nı ararken bulunca kabullenmiş mi oluyor?

bana ne oluyor? sana ne oluyor? beklentilerimiz neden bu kadar yüksekti? bizi tatmin etmeyen ne şimdi?
her şeyi yapabilecekmiş gibi başladığımız işlerden neden hiç bir şey yapamayacağımızı anlayarak yenilgiyle çıkıyoruz?
neden sevemiyoruz dostum? neden her şeyin altında nedenler aramaya başladık? sorgulamalarımızın bizi cevaba götürmesinden korktuk ve kendi kısır döngüsünde dönüp durmasını bi de hayretle seyrettik.halaya dahil olan yeni sorularımızı da geceleri kabusa dönüşecek mental yolculuklara uğurladık.

şimdi neresinden tutsak dökülüyoruz parça parça depresyonumuzun üstüne.

bun-al-dım

sanki her tarafta var bir hüzün.. dara-dara dari da ♪
kendini tanıyamamanın kaçıncı evresindeyim? kıyaslamalarımla "kendini bilme" olgusuna ne kadar yakınım?
zaman nasıl geçiyor farkında değilim. farkında olsam da farkında olmak neyi değiştirir ki?
sonuçta değişmek isteyen o deli gitmiş.yerine kırklı yaşlarda bir şeylere başlamaktan korkan bi orta yaşlı gelmiş.
hatırlamak ve düşünmek istemeyen bir tembel konaklıyor bedenimde.
bu beni çıldırtacak nerdeyse. çünkü sebebi olmayan iç sıkıntıları çöküyor durduk yerde ve gitmek bilmiyor.
üstelik uykuyu o kadar seven biri olarak gece apansızın kalp çarpıntısıyla uyanmak da pek bana göre değil. sonra saatlerce yeniden dalmaya çalışarak o arada görülen sayısız hayalimsi rüya -bazenleri kabus- bi anda yüksekten düşüp yere çakılma hissi gibi bütün vücuduma sirayet ediyor.

böyle yaşamayacaktım ben aslında.

you're the best Lee Soon Shin (Korean Drama)

selam dostlar :)
uzuuuuun uzun zamandır bişeyler yazayım diyorum ama yazamıyorum.neyse kısmet bugüne imiş. bugün çok yeni sayılmayan fakat izlenebilecek bi diziden bahsedeyim diyorum :)
uzun soluklu Kore dizilerine başlamayı hiç düşünmemiştim çünkü altyazısı devam eder mi diye hep endişe içindeydim.neyse bu endişemi aman ya İngilizce izlerim diyerek bertaraf ettim ve ön yargımı kırarak Lee Soon Shin'e başladım.
gerçekten de acaba 50 bölüm nasıl olur bizdeki gibi arap saçına döner mi süner mi saçmalar mı felan olaylarını da kafamda bastırmaya çalışarak izlemeye devam ediyorum.
bu dizi neden izlenir?
1-IU için
2-Jo Jung Suk için
3-Korelilerin günlük yaşantılarını biraz daha iyi anlamak için

zaten diğerlerinde de anlamıyor muyduk diye düşünenler için cevap: HAYIR!
ciddiyim çoğunda hep klasik insan figürleri üzerinden hikaye işliyor.hatta her şey masal edasıyla "evet ya işte aradığım aşk" "hem zengin hem de adam gibi adam" falan dedirtiyor.bu dizide aslında çok abartılacak bi olay yok itiraf etmek gerekirse sadece her şeyin masal gibi olmadığını gördüğümüz bi dizi.günlük yaşam vurgusu ve normal insanlar biraz daha ön planda.yine de seyirciyi çekmek için , Türk sinemasında gördüğümüz dramı ve Brezilya dizilerindeki entrikayı bulabilirsiniz. (örnek 1:"ben senin annenim yavrumm!!" örnek 2:"Elizabeth aslında o adamla evli ama çocuk Fernando'dan, Rosalinda'nın saçları rüzgarda nasıl bu kadar ahenklen uçuşuyor?") falan filan yani :D ehü ehü ehehe.

izlenebilecek bi dizi.hafiften konusuna değineyim, sakın romantik komedi diye düşünmeyin çoğu sitede açıklamalarında öyle yazmışlar ama değil.daha çok aile-dram-eğlence.tabi 29 bölüm izledim.bundan sonrasında aşk teması daha artarsa bilemem. klişe olduğu üzere bi kızı seven iki adam var.esas oğlanı seven kötü kız var.esas kızımız biraz ezik.bi de hiç anlam veremediğim sürekli çirkin, başarısız falan diye ailesinde bile yeriliyor esas kızımız IU... yahu delirmeyin abartmayın diyesim geldi.sonra olaylar biraz şekil değiştirince "kız güzelmiş hımmm" falan tarzı bi gidişat seziyorum dizide.
ne kadar spoiler vermeyim diye kastıysam çok üstü örtülü bi anlatım olmuş :D
yavaş yavaş 30 bölüm oldu yani düşünün o kadar yavaş bi "aşık olmadım ama ben bu kızı niye kıskanıyorum acaba?" olaylarına girdik. o yüzden romantizm bekleyenler canım siz bi ötede bekleyin sahne gelince ben çağırcam sizi :D

tabi esas oğlanla kız dışında çok ilginç tiplerimiz var dizide sonuçta 50 bölüm ikisi üstünden yürümezdi.mesela fırıncımız, bi de estetik cerrah doktorumuz,esas kızın ablası ve esas oğlanın kardeşi bu doktor oğlumuza karşı bi abayı yakma durumundalar.yani bi aşk üçgeni de burda var.esas kızımızın ablası ile fırıncı arasında da bişeyler olacak.evde bi babanneleri var yeminle üfff çok itici bi tip ya.bizim öyle babannemiz olsa annelerimiz eve komaz :Pp bunlar çok kıymet veriyor nerdeyse evin reisi.

evde de hiiçç olaylar eksik olmuyo hep bi dram hep bi herkes birbirinden bişey saklamalar "aman ağzımızın tadı bozulmasın Ali Rıza Bey" tarzı olaylar.ama hep  "yeter artık çıkın şu depresyondan" "söyle de kurtul" "bu da ne saklıyosa sanki ne var bunda?" "ya babanne sen bi karışma ya üff bi sen eksiksin" "oğlum doktor sen bu kızın elinde harcanırsın dur etme" tarzı izleyici mantığımla hareket edip "hiii oraya gitme bak öldürecek seni" gerginliğimle ekrandan ayrılmadan izliyorum.

tavsiye eder misin dersen canım, eğer slow motion'a dayanabiliyorsan izlenecek bir dizi.belki de 20 bölümle sınırlı olsaymış olaylar ışık hızında falan masal havasında olurmuş.


paylaştığım gif ve resimlere bakınca heheh yeni bölümü izleyim gideyim de diye düşündüm :))

içime öküz oturdu

ihanet bazen zamansız gelir ve bir daha düzelemez insan...

zamanla geçecek bir şeymiş gibi görünse de, kalp tamir olmayı kabul etmez.çünkü ihaneti kabullenememiştir.böyle durumlarda insan o kadar değişik duyguları aynı anda yaşıyormuş ki "içime bir öküz oturdu" sözü ile o duyguların keşmekeşliğini biraz da olsa izah etmeye çalışıyormuş, yeni anladım.

sözlerin kızgınlıktan deli-dolu bir öfkeye doğru dizginlenemez bir hızla, karşısındakini daha da beter incitsin diye havalanması mı yoksa "kafasını tutsam da duvara vursam" düşüncesiyle yoğrulan baskıcı bir şiddet mi yapıyor bu ağırlığı bilinmez.

bir de affetmeye çalışmak diye bir şey var, insan çünkü unutmaya mahkum ama zorla güzellik de olmuyor tabi, gönül ferman dinlemiyor ya hani o yüzden ne kadar affetmeye çalışsak o kadar affedemiyoruz... bir gün affetsek diğer gün "hayır asla!" diye düşünüyor insan.hatta ihanet gözyaşıyla bile temizlenemez bazen. tabi ihanetin kimden geldiği de önemli; ben mesela mütemadiyen dost kazığı da denilen arkadaş ihanetini yaşarım.diğer türlü aşk ihanetini de Allah kimseye yaşatmasın zaten.

bi de doluya koysak almadığından boşa koysak dolmadığından mı nedir konduramıyoruz. konduramadığımızdan içimizde telaşlı bir saldırganlık birikiyor...ifşa edelim istiyoruz bize yapılmış haksızlığı, bilsin istiyoruz ne kadar yara aldığımızı... habire yazıyoruz, laf çarpıyoruz, susamıyoruz. özür bile dilense artık hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağı gerçekliği de korkutuyor bizi. ama gün gibi meydanda... bitti, dağıldı, öncesi-sonrası belli artık... üzgünüz yıprandık. "ben sana bunu yapmazdım" der gibi karşımızdakine isyanımız."bu yaptığının karşılığını bulup deli gibi pişman ol" der gibi...

ama benden bulma... ben sana yapmayayım senin bana yaptığını...ama o içimdeki öküzü kaldıracak bir şey olsun sana da."benden gelmesin ama seni bulsun inşallah" der gibi...

şeker

çayı ne zaman şekersiz içmeye başladığımı bilmiyorum...
üstelik bıraktığım sıralarda çok şekerli severdim... hele peynirli puaçanın yanında.
şimdi bile ne zaman peynirli puaça yesem şekerli çay ister canım...


ama şekeri bıraktım....

düşününce...

örgü örmeye benziyor hayat biraz.bir ilmek kaçırdığında üstüne ördüğün her sıra sökülmeye mahkum.tekrar tekrar söküp örsen bile, sürekli hata yapıp sökmekten ve örmekten ip eskisi gibi olmaz.
her hata yaptığında şevki kırılanlardansanız belli bir yere kadar gelip, tekrar hata yaptığınızı görünce örgüyü kaldırıp şuraya atarsınız.vazgeçersiniz. çünkü sökmek, aynı iple yeniden başlamak demek... zaman kaybı demek, usanç demek. sabırlı olanlar söküp ördükçe ipin taze ve hala yumuşak kısımlarına gelir... rutinleşir bu defa da... tatmin etmez artık... farklı iplerle, belki motifler koyarak ilerlemek lazım. 



herkes örgüsüne baksın ^^