5 Kasım 2014 Çarşamba

hayallerini bir kenara koyduğu zaman büyümüş mü oluyor insan?
bir anda kendini hiç hayal etmediği bi yerde "hayırlısı"nı ararken bulunca kabullenmiş mi oluyor?

bana ne oluyor? sana ne oluyor? beklentilerimiz neden bu kadar yüksekti? bizi tatmin etmeyen ne şimdi?
her şeyi yapabilecekmiş gibi başladığımız işlerden neden hiç bir şey yapamayacağımızı anlayarak yenilgiyle çıkıyoruz?
neden sevemiyoruz dostum? neden her şeyin altında nedenler aramaya başladık? sorgulamalarımızın bizi cevaba götürmesinden korktuk ve kendi kısır döngüsünde dönüp durmasını bi de hayretle seyrettik.halaya dahil olan yeni sorularımızı da geceleri kabusa dönüşecek mental yolculuklara uğurladık.

şimdi neresinden tutsak dökülüyoruz parça parça depresyonumuzun üstüne.

3 Eylül 2014 Çarşamba

bun-al-dım

sanki her tarafta var bir hüzün.. dara-dara dari da ♪
kendini tanıyamamanın kaçıncı evresindeyim? kıyaslamalarımla "kendini bilme" olgusuna ne kadar yakınım?
zaman nasıl geçiyor farkında değilim. farkında olsam da farkında olmak neyi değiştirir ki?
sonuçta değişmek isteyen o deli gitmiş.yerine kırklı yaşlarda bir şeylere başlamaktan korkan bi orta yaşlı gelmiş.
hatırlamak ve düşünmek istemeyen bir tembel konaklıyor bedenimde.
bu beni çıldırtacak nerdeyse. çünkü sebebi olmayan iç sıkıntıları çöküyor durduk yerde ve gitmek bilmiyor.
üstelik uykuyu o kadar seven biri olarak gece apansızın kalp çarpıntısıyla uyanmak da pek bana göre değil. sonra saatlerce yeniden dalmaya çalışarak o arada görülen sayısız hayalimsi rüya -bazenleri kabus- bi anda yüksekten düşüp yere çakılma hissi gibi bütün vücuduma sirayet ediyor.

böyle yaşamayacaktım ben aslında.